kiedy zacząłeś pić?
w tym samym czasie, co wielu ludzi, jak sądzę. Rzuciłem szkołę, dostałem pracę i miałem trochę pieniędzy w weekendy, aby wyjść na drinka z kumplami. Wszyscy moi kumple to zrobili, więc to było „normalne”, prawda? Patrząc wstecz nawet wtedy, pamiętam, że przyczepiłem się do jednego lub dwóch, którzy szli gdzie indziej, aby kontynuować picie, gdy reszta wracała do domu. Pewnej nocy, po powrocie do domu raczej pijany mama powiedziała do mnie ” musisz iść AA i uzyskać pomoc!”Wiem, że wtedy to był żart. Nie pamięta, żeby to teraz powiedziała. Ale nigdy nie poszedłem, nigdy nie myślałem, że muszę. Nie wiedziałem, że 20 lat później alkohol rzuci mnie na kolana.
dlaczego?
to wielkie pytanie i nie jestem pewien czy kiedykolwiek poznam odpowiedź. Patrząc wstecz, nie mogę narzekać na moje wychowanie. Miałem normalne życie domowe, jak wszyscy, których znałem, mama i tata byli zawsze szczęśliwi, nigdy się nie kłócili, nie pili, nie palili i oboje ciężko pracowali. To nie byli „przytulani” rodzice i może po prostu czułem się trochę niekochany, naprawdę Nie wiem. Byłem środkowym dzieckiem ze starszym bratem i młodszą siostrą, ale nie przypominam sobie, żeby traktowano ich inaczej niż ja.
picie zawsze sprawiało, że czułem się bardziej komfortowo wśród innych ludzi. Byłem zrelaksowany, bez lęku itp., zwłaszcza gdy chodzi po mieście. Bałem się wszelkiej przemocy i walki, myślę głównie dlatego, że byłem zastraszany w szkole.
kiedy to stało się problemem?
Jest niewidzialna granica, którą przekraczasz od bycia pijakiem do uzależnienia i nie wiem, kiedy ją przekroczyłem. Zawsze byłem „szczochem”, kiedy byłem z przyjaciółmi. To ja musialem isc do klubu nocnego, kiedy inni wracali do domu po pubie. Zawsze byłem ostatni w barze. Nawet w wieku 17 lat kupowałem butelkę rumu i piłem go schludnie w drodze do pubu. Myślę, że to się teraz nazywa „pre-loading”.
poznalem wszystkie moje dziewczyny przez picie, a pózniej poznalem tez moja zone. Niespodzianka niespodzianka, że była pijaczką i miała własne problemy z przeszłością. Nabraliśmy nawyku przekonywania się nawzajem (nie żeby było tak ciężko), że wieczorem po pracy napijemy się drinka. Doszliśmy do punktu, w którym oboje kupowaliśmy alkohol w drodze do domu, żeby mieć pewność, że mamy wystarczająco dużo w domu. Miałem dużą presję w pracy, a ona miała wiele problemów ze swoją przeszłością. Tak czy inaczej, oboje czuliśmy się „lepiej” po wypiciu drinka. Jednak moja żona pije gorzej i była z tym agresywna (po prostu stałem się głupi i głupi). Cały czas chciała się kłócić i kłócić. Doszedłem do tego, że nie chciałem wracać do domu po pracy, a kiedy to zrobiłem, po prostu szedłem na drinka, aby złagodzić niepokój.
nasze picie się pogorszyło i w końcu się rozwiedliśmy. Byłem samotny, wynajmując małe mieszkanie i stwierdziłem, że nie mogę przestać pić. Na tym etapie byłem poważnie przygnębiony. Praca zaczęła cierpieć, a ja piłem więcej niż kiedykolwiek. Odwiedziłem mojego lekarza rodzinnego, aby spróbować uzyskać pomoc. Bardziej interesowało ją to, że jechałem tam i pachniałem alkoholem, niż starałem się mi pomóc. Wyszedłem z poczuciem wstydu i obawy, że policja będzie na mnie czekać za rogiem, gdy opuściłem praktykę lekarza rodzinnego. Piłem przez kolejne dwa lata, aż w końcu straciłem pracę.
co skłoniło cię do pomocy?
myślałem, że utrata pracy byłaby na tyle duża, że mógłbym dostać pomoc, ale po prostu wypiłem więcej. Budziłem się, nie wiedząc, która jest godzina ani dzień i piłem. To wszystko, co zrobiłem. Bardzo się rozchorowałem. Poszedłem do moich lekarzy (przeniosłem się teraz do Halifax), którzy skierowali mnie do mojej lokalnej „służby nadużywania substancji”. Uczestniczyłem w kilku sesjach doradczych i spotkaniach na temat cięcia. Ale nie mogłem tego wyciąć. Kiedy zacząłem nie mogłem przestać, nie dbałem o to, ale w końcu zgodziłem się na domowy detoks i wylądowałem z powrotem w mojej dziecięcej sypialni 20 lat temu z moimi rodzicami opiekującymi się mną po raz kolejny.
dlaczego projekt piwnicy?
byłem trzeźwy przez około 6 miesięcy, ale presja codziennego życia, otwierania poczty, szukania pracy, oglądania syna i wiosłowania z moim byłym zaczęła znowu pić – było gorzej niż kiedykolwiek wcześniej. Wydawało mi się, że żyję we mgle zaciemnień i myśli samobójczych. SMS nie mógł zrobić dla mnie nic innego i zasugerował, żebym spróbował w piwnicy w Halifax.
Po rozmowie z ludźmi w piwnicy, czułem, że wiedzą o mnie więcej w pięć minut niż mój doradca po 12 miesiącach. Ktoś powiedział: „alkoholizm nie polega na piciu”. To była dla mnie nowość i musiałem dowiedzieć się więcej. Po wyjściu ze spotkania powiedziano mi: „jest nadzieja.”
zostałem zaproszony na nowy program detox i uczestniczyłem w każdej sesji. To trudne uderzenie i uczy cię, jak arogancki i samolubny jesteś przez picie. Uczy również o naturze choroby (tak, wierzę, że mam chorobę). Po 4 tygodniach miałem kolejny detoks w domu, a następnie uczestniczyłem w kolejnych 12 tygodniach o abstynencji i wyzdrowieniu.
gdzie byś teraz był?
bezdomny pijak chyba, albo nawet martwy, naprawdę nie lubię o tym myśleć.
Jak się masz?
Życie wygląda lepiej. Minęło już 16 miesięcy, odkąd wypiłem drinka. Nadal odwiedzam projekt piwnicy i wykonuję Wolontariat. Widzę ludzi przychodzących przez drzwi z taką samą arogancją i niechęcią jak ja. Siedzę i myślę sobie: „jest nadzieja”.
*Uwaga: zmiana nazwy
Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej o leczeniu uzależnień