wojskowy, długo Ukryty wypadek jądrowy epoki radzieckiej
po drugiej wojnie światowej Związek Radziecki utworzył ściśle tajne Ośrodki Wojskowe daleko w głębi lądu, poza zasięgiem samolotów wroga. Centrum Majak na południowym Uralu było dla rozwoju ciężkiej wody i naturalnych reaktorów uranu do produkcji plutonu o jakości wojskowej. Ta strona była przedmiotem wypadków i infekcji, które były ignorowane przez wiele lat.
IN2P3
na długo przed Czarnobylem podejrzewano, bez dowodów, że Związek Radziecki miał katastrofalny rekord w zakresie bezpieczeństwa i środowiska jądrowego. To nie z powodu braku wiedzy sowieckich inżynierów i fizyków, którzy zdali sobie sprawę z umiejętności rozwijania własnej wiedzy jądrowej.
w czasie planów pięcioletnich szczerze wierzono, że nauka i technologia pozwolą ludziom robić wszystko. Pojawił się pomysł wykorzystania energii jądrowej do realizacji prac Titanica. Na Syberii rzeki zostały przekierowane, za pomocą wybuchów atomowych, do nawadniania pól bawełny, a w konsekwencji do osuszania Morza Aralskiego.
Mapa rzeki Techa i wsi nadrzecznych zanieczyszczonych w 1950 roku. Przed zanieczyszczeniem rzeki całkowita populacja wynosiła 27 454 osób. Podano ludność głównych wsi. Wioski położone daleko od rzeki zostały ewakuowane, część etnicznych Rosjan, inni byli Tatarami lub Baszkirami.
R. Wilson et al w latach 50.technologia jądrowa była jeszcze w pełni rozwinięta i wiedza – zwłaszcza w Rosji – na temat przyszłości odpadów radioaktywnych w naturalnych ekosystemach i ich wpływu na ludzi była niewielka. W związku z tym wysiłki mające na celu zapobieganie rozprzestrzenianiu się radioaktywności w środowisku były niewystarczające.
najpoważniejsze incydenty miały miejsce w miejscu Majak, w pobliżu Jekaterynburga, którego okolice były poważnie zanieczyszczone stosunkowo długowiecznymi radionuklidami, takimi jak cez-137 i stront-90.
To miejsce Majaka było pierwszym kompleksem jądrowym Związku Radzieckiego, zbudowanym na południowym Uralu po wojnie, do produkcji plutonu do celów wojskowych.
wieś Metlino była położona 7 km w dół od miejsca uwolnień promieniotwórczych. Po ewakuacji mieszkańców w 1951 roku wszystkie budynki zostały zniszczone z wyjątkiem młyna i Kościoła, które widać na zdjęciu z 1965 roku. Staw na pierwszym planie to zbiornik wodny nr 10 założony w 1956 roku. Za młynem znajduje się naturalny staw Metlino.
R. Wilson i wsp. (zdjęcie autorstwa E. I. Belovej pochodzi z osobistych archiwów Dr. Nelli Safrnova za jej zgodą)wypadek w rzece Techa był tym, w którym najwięcej osób było narażonych na dawki przekraczające 50 mSv i dla których badanie jest najbardziej zaawansowane. Zaobserwowano znaczący wpływ promieniowania na populację.
dostęp do strony w języku francuskim
skażenie radioaktywne rzeki Techa i jego skutki, R. Wilson et al